ماموپلاستی؛ انواع، عوارض و مراقبت‌های بعد از عمل

ماموپلاستی؛ انواع، عوارض و مراقبت‌های بعد از عمل

808659

05 مرداد 1398 - 15:37

12132 بازدید

برترین‌ها: ماموپلاستی یا جراحی ترمیمی پستان، جراحی پلاستیک جهت اصلاح سایز یا ترمیم افتادگی پستان و نیز پس از ماستکتومی در زنان انجام می‌شود و معمولاً جهت زیبایی پستان انجام می‌گیرد. در طول عمل کوچک کردن سینه، چربی، بافت غدد و پوست از سینه برداشته شده و سپس بافت سینه تغییر شکل داده می‌شود و به این ترتیب وضعیت قرارگیری سر سینه اصلاح می‌گردد.



انواع ماموپلاستی

ماموپلاستی کاهشی یا کاهنده: جهت اصلاح فرم سینه با برداشتن بافت از آن انجام می‌گیرد.

ماموپلاستی افزایشی: با افزایش سایز سینه جهت بهبود ظاهر آن انجام می‌گیرد.

خطرات و عوارض احتمالی

• خطرات بیهوشی عمومی
• عفونت
• خونریزی
• اسکار جراحی
• واکنش به دارو
• عدم تقارن در پستان
• بی حسی در ناحیه پستان
• هماتوم یا سروما (تجمع خون یا مایعات در زیر پوست بر اثر عمل که نیاز به استخراج دارد)
• آسیب رسیدن به بافت‌ و ساختارهای عمقی

عمل جراحی کوچک کردن سینه چه مراحلی دارد؟

جراحی کوچک کردن سینه در بافت‌های موجود بر روی پستان شما با برداشت چربی اضافی، بافت غده‌ای و پوست انجام می‌گیرد. در بیشتر اوقات، چربی اضافی ممکن است به جای اینکه با روش‌های برش که در زیر توضیح داده می‌شود برداشته شود، با لیپوساکشن برداشته می‌شود. اگر سایز پستان به خاطر بافت چربی و پوست اضافی بزرگ باشد، تاثیری ندارد چراکه لیپوساکشن خود برای فرآیند کوچک کردن پستان انجام می‌گیرد. تکنیکی که برای کوچک کردن سایز پستان استفاده می‌شود می‌تواند به وسیله شرایط فردی، ساختار پستان ها، اینکه تا چه اندازه پستان کوچک شود، اولویت‌های شخصی تان و پیشنهاد جراح مشخص شود.



گام اول: بیهوشی

دارو‌ها برای راحتی شما حین عمل کوچک کردن سینه تهیه شده اند. این انتخاب‌ها شامل تسکین وریدی و بیهوشی عمومی می‌باشد. دکتر شما بهترین انتخاب را به شما پیشنهاد می‌کند.

گام دوم: برش بافت

مراحل برش بافت شامل سه مرحله اصلی می شود:

1. برش یک الگوی دایره‌ای اطراف دور پستان‌ها

نکته مهم: خط‌های بافت برش داده شده، به صورت خراش‌های دائمی و قابل مشاهده باقی می‌مانند، اگرچه معمولا به خوبی در زیر مایو یا سوتین پنهان می‌شود.

2. برش یک الگو به شکل سوراخ کلید یا به شکل راکت در اطراف دور پستان و عمود به پایین به سمت قسمت پایینی پستان

3. برش یک بافت الگو به شکل T برعکس یا سپر

گام سوم: برداشتن بافت و تغییر موقعیت 

بعد از این که بافت ساخته شد، نوک پستان تغییر موقعیت می‌دهد. در صورت لزوم، قسمت دور نوک پستان به همراه پوست‌های اضافی اطراف آن برداشته می‌شود. زمانی که بافت پستان در حال کوچک شدن است، لایه زیرین برداشته شده و پستان شکل داده می‌شود. گاهی اوقات برای پستان‌های خیلی بزرگ نوسانی، نوک پستان و دور آن ممکن است برداشته شده و به قسمت بالاتر آورده شود.

گام چهارم: بستن بافت‌ها

این بافت‌ها کنار هم قرار گرفته اند تا یک پستان کوچک‌تر را شکل دهند. به منظور ساخت پستان جدید بخیه‌ها در زیر بافت‌های پستان قرار گرفته اند. بخیه ها، پوست چسبنده و چسب مخصوص جراحی پوست را می‌بندند. خط‌های روی بافت پستان دائمی هستند، اما در بیشتر موارد کم رنگ شده و می‌توانند به طور چشم گیری بهبود یابند.

گام پنجم: مشاهده نتایج

نتایج عمل جراحی کوچک کردن پستان سریعا قابل مشاهده است. در طول زمان تورم‌های بعد از جراحی بهبود می‌یابند و خط‌های بافت محو خواهند شد. رضایت شما از ظاهر جدیدتان باید ادامه یابد تا به بهبودی تان کمک کند.

مراقبت های بعد از عمل ماموپلاستی

• داشتن احساس سنگینی و گیجی بعد از جراحی سینه طبیعی است و به دلیل تاثیر داروی بیهوشی می باشد که در این شرایط بهتر است به مدت 24 ساعت فردی همراه شما باشد.
• در روز های ابتدایی با مشورت جراح فوق تخصص پلاستیک می توانید راه رفتن را شروع کنید چرا که با راه رفتن بهبودی تان سریع تر حاصل می شود.
• از دارو هایی که جراح پلاستیک برای شما تجویز کرده است در زمان معین استفاده کنید.
• رژیم غذایی خود را با نوشیدن مایعات شروع کنید.
• سعی کنید در این دوران مصرف سدیم را به حداقل ممکن برسانید.
• توجه داشته باشید که مصرف آناناس به روند بهبودی تان کمک بسیاری می کند.
• به مدت یک ماه از مصرف دخانیات و نوشیدن مشروبات الکلی پرهیز کنید.
• از سوتین طبی که جراح پلاستیک تجویز نموده است استفاده نمایید این سوتین مخصوص دوران پس از جراحی سینه است و استفاده از آن مهم و تاثیر گذار است.
• بعد از دو روز می توانید استحمام نماید.
• باید جای زخم های ناشی از جراحی سینه خشک نگه داشته شود و چنانچه احساس خشکی در پوست سینه داشتید می توانید از کرم مرطوب کننده استفاده نمایید به طوری که وارد زخم ها نشود.




دکتر حمیدرضا وفایی

جراحی پلاستیک آمیزه‌ای از علم، هنر و توانمندی جراح است. دکتر حمیدرضا وفایی پس از اخذ  بورد  تخصصی جراحی زیبایی و پلاستیک و طی دوره های لیزر درمانی در حال حاضر ارائه دهنده ی خدماتی چون جراحی زیبایی بینی، شکم و سینه، جراحی افتادگی پلک، کاشت مو و ابرو، لیپوماتیک و پیکرتراشی، تزریق ژل، چربی و بوتاکس می باشد.

جهت مشاهده خدمات دیگر به صفحه اینستاگرام مراجعه نمایید.



جهت مشاهده نمونه‌های بیشتر روی آدرس زیر کلیک کنید.

www.dr-vafaei.com



جهت بهره مندی از 15% تا 20% تخفیف همین حالا تماس بگیرید

ساعت تماس 9 الی 22

09109505447

02126765331



آدرس: تهران، سعادت آباد، میدان کاج، ابتدای سرو شرقی، ساختمان پزشکان کاج

چگونه از تهدید‌های شیمیایی و بیولوژیک در امان بمانیم؟

چگونه از تهدید‌های شیمیایی و بیولوژیک در امان بمانیم؟

889850

06 مرداد 1398 - 08:53

1468 بازدید

روزنامه شهروند: عوامل شیمیایی شامل بخارات، آئروسل‌ها، مایعات و جامدات سمی هستند که روی انسان‌ها، حیوانات و گیاهان عواقب ناگواری برجای می‌گذارند. این مواد از طریق بمب‌گذاری یا انتشار توسط هواپیما، قایق و خودرو در محیط آزاد می‌شوند.

می‌توان آن‌ها را به صورت مایع مورد استفاده قرار داد که برای سلامت انسان و محیط‌زیست خطرناک هستند. برخی از این مواد بدون بو و رنگ هستند. این‌ها آثار فوری (چند ثانیه تا چند دقیقه) یا آثار تأخیری (2 تا 48ساعت) بر جای می‌گذارند.

هر چند ترکیبات شیمیایی بالقوه کشنده هستند، اما امکان انتشار آن‌ها در حدی که کشنده باشند، کار چندان ساده‌ای نیست، زیرا به محض پخش‌شدن در فضای بیرون سریعا پراکنده خواهند شد. تولید ترکیبات شیمیایی نیز کار بسیار سختی است. حمله شیمیایی ممکن است بدون هیچ هشدار قبلی روی بدهد.

علایم ناشی از انتشار ماده شیمیایی عبارتند از: تنفس مشکل، سوزش چشم، ازدست‌دادن تعادل، تهوع، احساس سوختگی در داخل بینی، گلو و ریه‌ها. مشاهده تعداد زیادی از حشرات و پرندگان مرده نیز می‌تواند دال بر انتشار ماده‌ای شیمیایی باشد.

اقدامات مراقبتی و حفاظتی



قبل از حمله شیمیایی

از جمله لوازم ضروری در این شرایط موارد زیر است:

1- یک حلقه چسب و یک عدد قیچی.

2- نایلون برای کشیدن روی درها، پنجره‌ها و دریچه‌های اتاقی که قرار است نقش پناهگاه را داشته باشد. برای صرفه‌جویی در زمان و تلف‌نشدن وقت در زمان وقوع حادثه، بهتر است نایلون را از قبل به اندازه قطعات مورد نیاز تهیه کنید.

3- انتخاب اتاقی در مرکز ساختمان به‌عنوان پناهگاه ترجیحا اتاقی بدون پنجره و در بالاترین طبقه ساختمان.

به هنگام حمله شیمیایی

اگر توصیه به ماندن در محل سکونت یا کار شده است، انجام موارد زیر ضرورت دارد:

• در‌ها و پنجره‌ها را بسته و تمام سیستم‌های تهویه موجود در ساختمان خاموش شوند.
• کیف نجات را باید به اتاق پناهگاه برد.
• به کمک چسب و نایلون، اتاق پناهگاه درزگیری شود.
• برای کسب اطلاعات و اخبار به رادیو گوش داد.
• اگر کسی در ناحیه‌ای آلوده یا مجاور آن است، باید این توصیه‌ها را رعایت کند:
• فورا از منطقه آلوده در جهت خلاف منبع آلودگی دور شود.
• هرچه سریع‌تر پناهگاهی پیدا کند.

اقدامات لازم پس از حمله شیمیایی

به منظور به حداقل‌رساندن عواقب نامطلوب روی سلامتی انجام فرآیند آلودگی‌زدایی در عرض چند دقیقه ضرورت دارد. پناهگاه امن را نباید به بهانه کمک به دیگران ترک کرد، مگر آن‌که مقامات اعلام وضع عادی کرده باشند.

اگر فردی در معرض یک ماده شیمیایی قرار گرفته باشد، باید توسط فردی با صلاحیت مورد مراقبت فوری پزشکی قرار بگیرد. اگر امکانات پزشکی فوری در دسترس نباشد، باید فورا از خود آلودگی‌زدایی کرده و به روند آلودگی‌زدایی دیگران نیز کمک کند.

اصول آلودگی‌زدایی

• درکمک به افرادی که در معرض مواد شیمیایی قرار گرفته‌اند، جانب احتیاط کاملا رعایت شود.
• تمام لباس‌ها و هر آن‌چه که با بدن تماس دارد را باید از تن درآورد. لباس‌هایی که به‌طور عادی از ناحیه سر بیرون آورده می‌شوند را برای جلوگیری از آلوده‌شدن چشم، بینی و دهان باید قیچی کرد. لباس‌ها و سایر اشیای آلوده را باید در کیسه‌ای پلاستیکی قرار داده و محکم در آن را بست. به کمک آب و صابون دست‌ها باید آلودگی‌زدایی شوند. عینک و لنز‌های تماسی را باید برداشت و می‌توان عینک را با استفاده از کاسه حاوی ماده سفیدکننده خانگی آلودگی‌زدایی کرده و بعد آن را آبکشی و خشک کرد.
• چشم‌ها را باید با آب تمیز شست‌وشو داد.
• بهتر است ناحیه صورت و مو‌های سر را با آب و صابون شست‌وشو داد.
• سایر نواحی بدن که احتمال آلوده‌شدن دارند را نیز باید آلودگی‌زدایی کرد. می‌توان با پارچه آغشته به آب و صابون این نواحی را پاک نموده و متعاقبا آبکشی کرد.
• باید لباس‌های تمیز پوشید. لباس‌های موجود در کمد لباس، احتمالا آلوده نیستند.
• باید برای بررسی و مراقبت پزشکی لازم است به درمانگاه یا بیمارستان مراجعه کرد.

تهدیدات بیولوژیک و اقدامات حیاتی لازم در مقابل آن



عوامل بیولوژیک شامل موجودات زنده یا توکسین‌هایی هستند که قادر به کشتن یا ناتوان‌کردن مردم، دام‌ها و از بین‌بردن محصولات هستند. سه دسته عمده از عوامل بیولوژیک که احتمالا از آن‌ها می‌توان به‌عنوان سلاح استفاده کرد عبارتند از‌: باکتری‌ها، ویروس‌ها و توکسین‌ها. نگهداری و کشت اغلب عوامل بیولوژیک کار فوق‌العاده سختی است.

بسیاری از این عوامل زمانی که در برابر نور خورشید یا سایر عوامل محیطی قرار می‌گیرند، فورا از بین می‌روند، اما برخی از آن‌ها مانند اسپور‌های کزاز یا سیاه‌زخم بسیار مقاوم هستند. می‌توان این عوامل را با پاشیدن آن‌ها در هوا یا از طریق ایجاد عفونت در حیوانات و انتقال این عفونت به انسان یا از راه آلوده‌کردن منابع آب و غذا پخش کرد. روش‌های انتقال عبارتند از:

آئروسول: عوامل بیولوژیک در هوا پاشیده می‌شوند و با تشکیل غباری ریز تا کیلومتر‌ها دورتر پراکنده خواهند شد. استنشاق این غبار در انسان یا حیوانات موجب بیماری می‌شود.

حیوانات: برخی بیماری‌ها را می‌توان از طریق حشرات و حیوانات (مانند کک، موش، مگس، پشه و دام‌های زنده) به انسان انتقال داد.

آلوده‌کردن آب و مواد غذایی: برخی ارگانیسم‌ها و توکسین‌ها ممکن است در مواد غذایی و منابع آب ادامه حیات یابند. اغلب میکروب‌های موجود در مواد غذایی یا در آب را می‌توان از طریق پختن و جوشاندن از بین برد. توکسین‌ها نیز با این روش‌ها غیرفعال خواهند شد. اغلب میکروب‌ها با جوشاندن آب به مدت یک دقیقه نابود می‌شوند، اما برخی نیاز به مدت طولانی‌تری دارند. لازم است دستورات مقامات بهداشتی رعایت شود.

شخص به شخص: انتشار برخی عوامل عفونی نیز از این راه ممکن است. انسان منبع عفونت ناشی از میکروب‌های مولد آبله و طاعون و ویروس‌های لاسا است.

اقدامات محافظتی و مراقبتی در مقابل تهدیدات بیولوژیک

قبل از حمله بیولوژیک

با پزشک معالج در مورد ایمن سازی مشورت شود. کودکان و سالمندان آسیب‌پذیری خاصی در برابر عوامل بیولوژیک دارند.

در صورت امکان فیلتر مخصوصی به نام HEPA باید در نقطه مناسب محل سکونت یا کار نصب شود. این فیلتر‌ها ذراتی به قطر 3/. تا 10 میکرون را گرفته و مانع از ورود اغلب عوامل بیولوژیک به داخل محل سکونت یا کار خواهند شد. اگر سیستم گرمایشی یا سرمایشی مرکزی وجود ندارد می‌توان از فیلتر پرتابل HEPA به تنهایی استفاده کرد.

صاحبان و مدیران ساختمان‌های مسکونی و اداری باید نوع و سطح فیلترگذاری در آن‌ها را در برابر عوامل بیولوژیک مشخص کنند.

در زمان حمله بیولوژیک

در یک حمله بیولوژیکی، مقامات مسئول ممکن است فورا قادر به دادن اطلاعات به مردم نبوده و اقدام خاصی را توصیه نکنند. تعیین ماهیت بیماری و نحوه برخورد با آن و نیز افراد در معرض خطر فرآیندی زمانبر است.

تلویزیون، رادیو و اینترنت ازجمله منابعی هستند که برای کسب اخبار و اطلاعات می‌توان از آن‌ها استفاده کرد. باید با علایم و نشانه‌های بیماری، مراکز تهیه دارو و انجام واکسیناسیون و نیز مراکز درمانی آشنا شد.

نخستین نشانه‌های یک حمله بیولوژیک زمانی آشکار می‌شوند که مردم متوجه علایم بیماری ناشی از برخورد با یک عامل باشند. در مورد هر گونه علایمی که بروز پیدا می‌کند باید به دیده شک نگریست، اما نباید فرض را برآن گذاشت که هر نوع بیماری ناشی از یک حمله است. در هر حال توصیه‌های بهداشت فردی را باید رعایت کرد. اگر کسی متوجه ماده‌ای غیرمعمول و مشکوک در اطراف محل سکونت یا کار خود شد باید:

• فورا آن‌جا را ترک کند.
• با مقامات مسئول تماس بگیرد.
• به رسانه‌های جمعی گوش دهد.
• در صورت بروز بیماری باید فورا پیگیر درمان شد.

اگر کسی در معرض یک عامل بیولوژیک قرار گرفته باشد باید:

• فورا لباس‌ها و اثاثیه شخصی را درآورده و در کیسه‌ای بگذارد. توصیه‌های مقامات مسئول در مورد نحوه تعامل با اشیای آلوده را رعایت کند.
• بدن خود را با آب و صابون شست‌وشو داده و لباس تمیز بپوشد.
• پیگیر درمان پزشکی باشد. ممکن است لازم باشد از نزدیک‌شدن به دیگران منع و حتی قرنطینه شود.



استفاده از فیلتر‌های HEPA

این فیلتر‌ها در حملات بیولوژیک کارایی خوبی دارند. اگر سیستم گرمایش و سرمایش مرکزی در محل سکونت یا کار مجهز به فیلتر HEPA است، باید آن را روشن کرد. جا‌به‌جا شدن هوا از طریق این فیلتر به درون خانه مانع از ورود عوامل بیولوژیک خواهد شد. اگر خانواده‌ای فیلتر پرتابل HEPA دارد، باید آن را با خودشان به اتاق پناهگاه برده و در آن‌جا روشن کنند. اگر کسی در آپارتمان یا ساختمان اداری است که مجهز به سیستم جدید گرمایش و سرمایش مرکزی است و فیلتر HEPA دارد، ضریب امنیت آن از نظر ممانعت از ورود عوامل بیولوژیک قابل قبول است. این فیلتر‌ها مانع از ورود عوامل و مواد شیمیایی نخواهند شد.

بعد از حمله بیولوژیک

در برخی شرایط ممکن است به مردم در مورد احتمال وقوع حمله بیولوژیک هشدار داده شود. در چنین مواقعی باید به هشدار‌ها و توصیه‌های مقامات مسئول توجه کامل کرد. انجام اقدامات بهداشت عمومی و اجرای پروتکل‌های پزشکی در برابر عوامل بیولوژیک مانند سایر بیماری‌های عفونی است. توجه به توصیه‌های مقامات رسمی که از طریق صداوسیما و سیستم‌های اعلام هشدار داده می‌شوند، اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد.

در روز جهانی هپاتیت، انواع آن را بیشتر بشناسیم

در روز جهانی هپاتیت، انواع آن را بیشتر بشناسیم
890244
06 مرداد 1398 - 11:58
2010 بازدید
روزنامه جام‌جم: هپاتیت ویروسی یکی از بزرگ‌ترین تهدید‌های بشر در عصر حاضر است. 28 جولای هر سال مصادف با ششم مرداد و روز تولد ساموئل باروخ بلومبرگ، کاشف ویروس هپاتیت B، به روز جهانی هپاتیت نامگذاری شده است. هر سال شعاری برای این روز انتخاب می‌شود. شعار سال 2019 روز جهانی هپاتیت هم «سرمایه‌گذاری برای حذف هپاتیت و پیدا کردن میلیون‌ها نفری که از بیماری خود بی‌اطلاع هستند» انتخاب شده که راهکار‌ها و اقداماتی را برای هدایت مردم جهان برای از بین بردن این بیماری مهلک ارائه می‌دهد.
به گفته امیرعلی سهراب‌پور، رئیس شبکه هپاتیت، «سازمان بهداشت جهانی برای برخورد با عفونت‌های مهم بشر به ویژه عفونت‌های ویروسی برنامه‌ریزی کرده و در نظر دارد تا سال 2030 در جهت حذف هپاتیت C از کشور‌ها اقدام کند.» در حالی که هپاتیت پنج نوع است، مهم‌ترین آن هپاتیت‌های ویروسی B، A و C هستند.
325 میلیون نفر در دنیا با هپاتیت B و C زندگی می‌کنند و در سال 2017، حدود دو میلیون و 850 نفر به این بیماری مبتلا شدند. این در حالی است که تخمین زده می‌شود 300 میلیون نفر از بیماری خود بی‌اطلاع هستند.

هپاتیت A
شیوه انتقال
• نشستن دست‌ها
• تماس جنسی با فرد آلوده
• خوردن و آشامیدن غذا، آب و مایعات آلوده به ویروس هپاتیت A
• مصرف موادمخدر
علائم بیماری
• زرد شدن چشم‌ها و پوست
• تب، حالت تهوع و استفراغ
• مدفوع تیره یا رنگ‌پریده
• معده‌درد
• احساس خستگی یا کاهش اشتها

روش‌های کنترل
• شستن دست‌ها با آب ولرم و صابون بعد از اجابت مزاج و قبل از غذا خوردن و آماده کردن غذا
• اگر به هر دلیلی در معرض ابتلا به هپاتیت A هستید، خودتان را واکسینه کنید
افراد در معرض خطر
• افرادی که موادمخدر مصرف می‌کنند
• افراد کارتن‌خواب و بی‌خانمان
• افرادی که به تازگی در زندان بوده‌اند
• افرادی که از قبل سابقه بیماری کبدی داشته‌اند
---
هپاتیت B
حدود 257 میلیون نفر با عفونت ویروسی هپاتیت B در دنیا زندگی می‌کنند. مرگ 800 هزار نفر در دنیا به‌دلیل نارسایی و سرطان کبد به دنبال هپاتیت B گزارش شده است.
هپاتیت B طی 20 سال گذشته در ایران مهم‌ترین علت بیماری کبدی بوده است.
شیوع این نوع از هپاتیت در ایران 3 درصد (از هر 100 ایرانی 3 نفر مبتلا) بوده و 95 درصد موارد خود به خود بهبود می‌یابد.
شیوه انتقال
• خون و ترشحات آلوده
• از طریق تماس خون فرد آلوده با خون یا زخمی در بدن فردی دیگر
• تماس جنسی
• انتقال از مادر به فرزند

روش‌های کنترل
• شناسایی افراد مبتلا به عفونت ویروسی
• اطلاع‌رسانی نسبت به شیوه‌های انتقال
• در 98 درصد موارد واکسیناسیون مؤثر است
افراد در معرض خطر
• نوزادانی که از مادران مبتلا متولد می‌شوند
• معتادان تزریقی
• افرادی که با فرد مبتلا تماس جنسی داشته‌اند
• مبتلایان به اختلالات کبدی
علائم بیماری
• زردی پوست و چشم‌ها
• تیرگی ادرار
• خستگی مفرط
• حالت تهوع و استفراغ
• درد شکمی
• نارسایی کبدی
چه کسانی باید واکسن هپاتیت B تزریق کنند؟
• همسر و اعضای خانواده فرد مبتلا
• کادر درمانی شامل پزشکان، پرستاران و دانشجویان پزشکی و پرستاری و آزمایشگاهی که با خون افراد مختلف در ارتباطند
• افرادی که مبتلا به بیماری کبدی بوده‌اند.
---
هپاتیت C
71 میلیون نفر در دنیا مبتلا به هپاتیت C هستند. مرگ 399 هزار نفر در سال  2016 گزارش شده است.  در ایران از هر 300 نفر، یک نفر مبتلا به هپاتیت C است. می‌توانیم با درمان هر فرد مبتلا به هپاتیت C، مانع از ابتلای 10 تا 20 نفر شویم. هپاتیت C اگر به موقع درمان نشود، در 70 تا 80 درصد موارد مزمن شده و کبد را از بین می‌برد.

شیوه انتقال
انتقال از خون آلوده به ویروس که معمولا بر اثر تزریق خون آلوده ایجاد شده
انتقال از سوزن آلوده که بیشتر در معتادان تزریقی شایع است
از طریق تماس خون فرد آلوده با خون یا زخمی در بدن فردی دیگر
علائم بیماری
• دو هفته تا شش ماه دوره نهفتگی بیماری
• در 80 درصد موارد بدون علائم
• تب
• خستگی
• کاهش اشتها
• تهوع و استفراغ
• درد شکمی
• تیرگی ادرار
• مدفوع رنگ‌پریده
• درد مفاصل
• زردی پوست و چشم‌ها
افراد در معرض خطر
• بیماران مبتلا به اچ. آی. وی (50 درصد مبتلا به هپاتیت C).
• معتادان تزریقی 30 درصد (یعنی از هر سه تا 20‌نفر، یک نفر مبتلاست)
• افرادی که حتی یک بار وارد زندان شده‌اند
• افرادی که خالکوبی یا تتو انجام می‌دهند به‌ویژه در اماکن غیربهداشتی.

فواید دانه‌های ریحان؛ از خنک‌کنندگی تا کاهش استرس

فواید دانه‌های ریحان؛ از خنک‌کنندگی تا کاهش استرس

روزنامه عصر ایران: با توجه به تراکم بالای آنتی اکسیدان‌ها و فلاونوئیدها، دانه‌های ریحان قادر به ارتقا سلامت پوست و تحریک رشد سلول‌های جدید هستند.

دانه‌های ریحان دانه‌های گیاه ریحان با نام علمی Ocimum basilicum هستند. گیاه ریحان یکی از مشهورترین گیاهان دارویی در جهان است و به عنوان یک افزودنی محبوب به دستورالعمل‌های مختلف در نظر گرفته می‌شود. با این وجود، دانه‌های این گیاه به رغم تراکم بالای ترکیبات قوی و مواد فعال که می‌توانند بر سلامت انسان تاثیرگذار باشند، اغلب نادیده گرفته می‌شوند. از جمله مواد مغذی موجود در دانه‌های ریحان می‌توان به فیبر غذایی، ویتامین K، آهن، پروتئین، مواد شیمیایی گیاهی، ترکیبات پلی فنولی، اورینتین، ویسنتین و دیگر آنتی اکسیدان‌های قدرتمند اشاره کرد.

دانه‌های ریحان از افزودنی‌های محبوب در برخی غذاها محسوب می‌شود و به طور خاص، به نوشیدنی‌ها و دسرها اضافه می‌شود. در ایران نیز آنچه که به عنوان نوشیدنی تخم شربتی به فروش می‌رسد، بیشتر از دانه‌های ریحان تهیه می‌شود. باید به این نکته اشاره داشت که این دانه‌ها از گیاه ریحان شیرین و نه گیاه ریحان مقدس تهیه می‌شوند.

دانه‌های ادویه‌های ریحان به طور معمول مصرف نمی‌شوند. دانه‌های ریحان به رنگ سیاه مات و شکل اشک هستند. دانه‌های تخم شربتی اصلی نسبت به دانه‌های ریحان ریزتر و به رنگ سیاه براق هستند. هنگامی که تخم شربتی در آب ریخته می‌شود لعابی که دور دانه‌ها را فرا می‌گیرد، کمتر از لعاب دانه‌های ریحان است. فواید سلامت بالقوه دانه‌های ریحان موجب افزایش محبوبیت آنها شده و امروزه به راحتی در دسترس هستند.



فواید سلامت دانه‌های ریحان

مراقبت از پوست

با توجه به تراکم بالای آنتی اکسیدان‌ها و فلاونوئیدها، دانه‌های ریحان قادر به ارتقا سلامت پوست و تحریک رشد سلول‌های جدید هستند. آنتی اکسیدان‌ها می‌توانند آثار رادیکال‌های آزاد را خنثی کنند. فعالیت رادیکال‌های آزاد می‌تواند موجب استرس اکسیداتیو شده و در نهایت به جهش سلولی منجر شود که بروز چین و چرک، لکه‌های پیری، و کاهش سلامت پوست را در پی دارد. استفاده منظم از دانه‌های ریحان می‌تواند به پیشگیری از بروز این قبیل شرایط کمک کند.

مراقبت از مو

با توجه به سطح چشمگیر آهن، آنتی اکسیدان‌های مختلف و ویتامین K، دانه‌های ریحان می‌توانند رشد مو را تحریک کرده و از ریزش موی زودرس پیشگیری کنند. آهن برای حفظ سلامت گردش خون و همچنین رویش قوی مو از فولیکول‌ها ضروری است. آنتی اکسیدان‌های موجود در دانه‌های ریحان به پیشگیری از التهاب و استرس اکسیداتیو در پوست سر که می‌تواند به ریزش مو منجر شود نیز کمک می‌کنند.

کاهش وزن

دانه‌های ریحان سرشار از فیبر هستند که می‌تواند به عنوان یک حجم دهنده مدفوع عمل کرده و با ایجاد احساس سیری بهتر از پرخوری و مصرف میان وعده‌های مضر پیشگیری کند. افزون بر این، پس از مصرف دانه‌های ریحان آنها می‌توانند تا چند برابر اندازه خود متورم شوند که احساس پری را در فرد ایجاد کرده و اشتها را کاهش می‌دهد. بر همین اساس، پرهیز از تنقلات پر کالری بسیار آسان‌تر می‌شود.

کاهش کلسترول

مطالعات نشان داده‌اند که دانه‌های ریحان شیرین به طور مستقیم با کاهش سطوح کلسترول بد (LDL) مرتبط هستند که به معنای کاهش خطر آترواسکلروز (تصلب شرایین) و تشکیل پلاک در سرخرگ‌ها و رگ‌های خونی است. این شرایط فشار بر قلب را کاهش می‌دهد و احتمال حمله قلبی و سکته مغزی کاهش می‌یابد.

کنترل فشار خون

پژوهش‌ها نشان داده‌اند که سطح پتاسیم موجود در دانه‌های ریحان برای تاثیرگذاری بر فشار خون به طور مستقیم کفایت می‌کند. این اثر کاهنده فشار خون به دلیل آن شکل می‌گیرد که پتاسیم یک رگ‌گشا محسوب می‌شود، از این رو، می‌تواند تنش در سرخرگ‌ها و رگ‌های خونی را کاهش دهد که به کاهش فشار بر دستگاه قلبی عروقی منتج می‌شود.

تقویت سلامت استخوان

با توجه به طیف متنوعی از مواد معدنی در دانه‌های ریحان، از جمله آهن، پتاسیم، مس، کلسیم، منگنز و منیزیم، مصرف منظم این دانه‌ها به بهبود تراکم مواد معدنی استخوان کمک خواهد کرد. این شرایط خطر ابتلا به پوکی استخوان را کاهش می‌دهد و احساس جوانی و قدرت را به رغم افزایش سن در فرد حفظ می‌کند.

پیشگیری از بیماری

محتوای ویتامین A و آنتی اکسیدان‌های دیگر در دانه‌های ریحان می‌تواند به کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب مزمن در بدن انسان کمک کند. این شرایط فشار بر سیستم ایمنی را کاهش می‌دهد و همچنین از تعدادی از عفونت‌های بیماری‌زای مختلف و شرایط پزشکی پیشگیری می‌کند. بیماری‌های مزمن به واسطه میزان بیش از حد رادیکال‌های آزاد در بدن نیز شکل می‌گیرند که مصرف منظم دانه‌های ریحان می‌تواند از این شرایط پیشگیری کند. دانه‌های ریحان از خواص ضد میکروبی، آنتی اکسیدانی و ضد سرطان بهره می‌برند.

کنترل قند خون

برخی مطالعات نشان داده‌اند که مواد فعال، مانند فیبر غذایی، موجود در دانه‌های ریحان توانایی کنترل سطوح قند خون را دارند. برای افرادی که از دیابت نوع 2 رنج می‌برند، این فایده دانه‌های ریحان از اهمیت ویژه برخوردار است زیرا ناتوانی در کنترل سطوح انسولین و قند خون به طور بالقوه بخشی مرگبار از این بیماری است. مصرف یک لیوان آب همراه با دانه‌های ریحان هنگام صبح می‌تواند مقاومت به انسولین بدن شما طی روز را بهبود ببخشد.

آثار خنک کنندگی

در بسیاری از کشورهای آسیایی، دانه‌های ریحان به واسطه آثار خنک کنندگی خود مشهور هستند زیرا می‌توانند به حفظ دمای خنک نوشیدنی‌ها کمک کرده و اساساً معده را تسکین دهند. افراد بسیاری که از تب و دیگر شرایط التهابی رنج می‌برند مصرف دانه‌های ریحان برای بهره‌مندی از اثر خنک کنندگی آنها را مد نظر قرار می‌دهند.

تسکین استرس

اگر سطوح استرس بدن شما رو به افزایش است، یک لیوان آب همراه با دانه‌های ریحان ممکن است راه حلی سریع و ساده برای مقابله با اضطراب باشد. مصرف منظم دانه‌های ریحان می‌تواند آثار ضد استرس داشته باشد. از این رو، مصرف منظم دانه‌های ریحان می‌تواند به کاهش دوره‌های افسردگی، تقویت خلق و خو، و کاهش سطوح هورمون‌های استرس در بدن کمک کند.

تقویت بینایی

دانه‌های ریحان منبع خوبی برای ویتامین A هستند، از این رو، مصرف آنها برای افراد مبتلا به مشکلات بینایی یا آنهایی که با سطوح بالای استرس اکسیداتیو مواجه هستند، توصیه شده است. ویتامین A به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی در شبکیه چشم عمل می‌کند و از ابتلا به آب مروارید پیشگیری کرده و پیشرفت انحطاط ماکولا را کند می‌سازد.

تسکین درد

زمانی که با بیماری‌هایی مانند آرتریت، نقرس، سردرد، و سندرم روده تحریک پذیر مواجه هستیم، دانه‌های ریحان به عنوان گزینه‌ای موثر برای کاهش شدت دوره‌های بیماری و تسکین سریع‌تر درد شناخته شده هستند. با پیشگیری از ترشح ترکیبات پیش التهابی و سیتوکین ها، مواد فعال موجود در دانه‌های ریحان نقش فعالی در مقابله با بسیاری از شرایط سلامت شایع دارند. مطالعه‌ای که در نشریه the Journal of Bone Reports & Recommendations منتشر شد، نشان داد که بتا-کاریوفیلن (ترکیبی موجود در دانه‌های ریحان) به واسطه خواص ضد التهابی خود دارای یک نقش ضد آرتریت چشمگیر است.

منبع خوب مواد معدنی

یک قاشق غذاخوری (13 گرم) از دانه‌های ریحان می‌تواند 15 درصد از مقدار مصرف توصیه شده روزانه برای کلسیم و 10 درصد از مقدار مصرف توصیه شده روزانه برای منیزیم و آهن را تامین کند. کلسیم و منیزیم برای سلامت استخوان‌ها و عملکرد ماهیچه‌ها ضروری هستند، در شرایطی که آهن برای تولید سلول‌های قرمز خون نیاز است.

افراد بسیاری از رژیم غذایی خود به میزان کافی منیزیم و کلسیم دریافت نمی‌کنند. مصرف دانه‌های ریحان می‌تواند در تامین نیازهای روزانه به این مواد مغذی کمک کند. افزون بر این، دانه‌های ریحان می‌توانند منبع مهمی برای تامین آهن و کلسیم برای افرادی باشند که گوشت یا محصولات لبنی مصرف نمی‌کنند.

منبع گیاهی چربی امگا -3

دانه‌های ریحان به طور میانگین حاوی 2.5 گرم چربی در هر قاشق غذاخوری (13 گرم) هستند. این میزان می‌تواند با توجه به شرایط رشد گیاه متغیر باشد. از این میزان چربی، حدود نصف آن (1,240 میلی گرم در هر قاشق غذاخوری) آلفا-لینولنیک اسید (ALA) است که یک چربی امگا -3 محسوب می‌شود.

مصرف 1,100 میلی گرم آلفا-لینولنیک اسید در روز برای زنان و 1,600 میلی گرم برای مردان توصیه شده است. از این رو، تنها یک قاشق غذاخوری از دانه‌های ریحان می‌تواند بیشتر یا حتی تمام نیاز روزانه برای آلفا-لینولنیک اسید را تامین کند.

جایگزینی خوب برای دانه‌های چیا

دانه‌های ریحان اندکی بزرگ‌تر از دانه‌های چیا هستند، اما از ارزش تغذیه‌ای تقریباً مشابهی برخوردار هستند.

یک قاشق غذاخوری (13 گرم) از هر یک از این دانه‌ها می‌تواند دارای ارزش تغذیه‌ای زیر باشد:

تفاوت چشمگیر در ارزش تغذیه‌ای دانه‌های چیا و دانه‌های ریحان به محتوای بیش از دو برابری چربی امگا -3 در دانه‌های چیا مربوط می‌شود.

دانه‌های ریحان و دانه‌های چیا زمانی که در آب ریخته می‌شوند متورم و لعاب‌دار می‌شوند. با این وجود، دانه‌های ریحان سریع‌تر متورم شده و اندازه بزرگ‌تری نسبت به دانه‌های چیا دارند. هر دو دانه داری مزه ملایم هستند، از این رو، می‌توان آنها را در بسیاری از دستورالعمل‌ها، مانند اسموتی ها و غذاهای پختنی استفاده کرد.

دانه‌های چیا را می‌توان به صورت خشک نیز مصرف کرد. به عنوان مثال، می‌توان آنها را روی یک سالاد ریخت، در شرایطی که دانه‌های ریحان به طور معمول خشک مصرف نمی‌شوند زیرا جویدن آنها دشوارتر است.



استفاده راحت

دانه‌های ریحان به راحتی در دسترس هستند و برای مصرف به طور کلی ابتدا در آب ریخته می‌شوند تا خیس بخورند. برای خیساندن دانه‌های ریحان، یک پیمانه (237 میلی لیتر) آب را به یک قاشق غذاخوری (13 گرم) از دانه‌های ریحان اضافه کنید. در صورت تمایل می‌توانید آب بیشتری اضافه کنید زیرا دانه‌ها تنها به میزانی که نیاز است، آب جذب می‌کنند. میزان کم آب می‌تواند موجب به هم چسبیدن دانه‌ها شود.

اجازه دهید دانه‌ها برای 15 دقیقه در آب باقی بمانند. همان گونه که دانه‌ها متورم می‌شوند، اندازه آنها تقریباً 3 برابر می‌شود. افزون بر این، پوششی ژل مانند دور آنها را فرا می‌گیرد. بخش مرکزی دانه‌های ریحان خیس خورده همچنان سیاه باقی می‌ماند و هنگام جویدن ترد است. در نهایت دانه‌های ریحان خیس خورده را از صافی عبور داده و به دستورالعمل خود اضافه کنید. اگر دستورالعمل شما حاوی مایع فراوان است، مانند سوپ، خیساندن دانه‌های ریحان در آب ضروری نیست.

روش‌های استفاده از دانه‌های ریحان

شما می‌توانید دستورالعمل‌های مختلف حاوی دانه‌های ریحان را در اینترنت بیابید. طعم ملایم آنها استفاده در دستوالعمل های مختلف را ممکن می‌سازد. به عنوان مثال، شما می‌توانید از دانه‌های ریحان در موارد زیر استفاده کنید:

• اسموتی ها
• میلک شیک‌ها
• لیموناد و نوشیدنی‌های دیگر
• سوپ‌ها
• چاشنی‌های سالاد
• ماست
• پودینگ
• غلات صبحانه داغ مانند جو دوسر
• پنکیک‌های غلات کامل
• پاستاهای غلات کامل
• نان‌ها و مافین ها

زمانی که قصد افزودن دانه‌های ریحان به غذاهای پختنی را دارید، به جای استفاده از دانه‌های خیس خورده می‌توانید آنها را آسیاب کرده و جایگزین بخشی از آرد مصرفی کنید.

همچنین، از دانه‌های ریحان خیس خورده می‌توانید به عنوان جایگزینی برای تخم مرغ در غذاهای پختنی استفاده کنید. از یک قاشق غذاخوری (13 گرم) دانه‌های ریحان خیس خورده در 3 قاشق غذاخوری (45 میلی لیتر) آب به عنوان جایگزینی برای تخم مرغ استفاده کنید.

عوارض جانبی بالقوه

محتوای فیبر بالای دانه‌های ریحان ممکن است موجب عوارض جانبی گوارشی، مانند نفخ شود. بر همین اساس، بهتر است افزایش مصرف فیبر به صورت تدریجی صورت بگیرد تا دستگاه گوارش زمان کافی برای سازگاری با شرایط را داشته باشد.

افزون بر این، یک تامین کننده دانه‌های ریحان ادعا کرده است که یک قاشق غذاخوری (13 گرم) از این دانه‌ها می‌تواند 185 درصد از مقدار مصرف توصیه روزانه برای ویتامین K را تامین می‌کند. ویتامین K به لخته شدن خون کمک می‌کند از این رو، مصرف دانه‌های ریحان می‌تواند با داروهایی مانند وارفارین و دیگر داروهای رقیق کننده خون تداخل ایجاد کند.

نوسانات هورمونی یکی دیگر از عوارض جانبی مصرف دانه‌های ریحان است. دانه‌های ریحان می‌توانند اثر بالقوه بر سطوح هورمونی به نام استروژن در بدن داشته باشند. این می‌تواند برای زنان باردار خطرناک باشد زیرا می‌تواند قاعدگی را تحریک کرده و ممکن است به عوارض جانبی برای نوزاد منجر شود. همچنین، افرادی که از بی تعادلی‌های تیروئید یا مشکلات هورمونی دیگر رنج می‌برند باید پیش از مصرف دانه‌های ریحان با پزشک خود مشورت کنند.

زخم دهانه رحم؛ علل، علائم و راه‌های درمان

زخم دهانه رحم؛ علل، علائم و راه‌های درمان

779412

07 مرداد 1398 - 15:03

52765 بازدید

وب‌سایت نی‌نی‌بان: دهانه رحم محلی مابین رحم و واژن است که در پایین‌ترین نقطه رحم و در بالاترین نقطه واژن قرار گرفته است. زمانی که مخاط صورتی رنگ داخل گردنه رحم به بافت مخملی و قرمز تغییر پیدا کند، به آن زخم دهانه رحم گفته می‌شود.

(غالبا این قرمزی زمانی رخ می‌دهد که لایه داخلی دهانه رحم، تا بیرون آن کشیده شود)، اما اصطلاح زخم که به این عارضه اطلاق می‌شود، یک اصطلاح کاملا عامیانه و غیر علمی است.

با این حال زخم دهانه رحم یکی از عارضه‌های شایعی است که هم در خانم‌های باردار و هم در خانم‌هایی که باردار نیستند ممکن است اتفاق بیفتد. اما این عارضه بیشتر در دوران بارداری شایع است و اغلب هنگام معاینات دوره‌ای تشخیص داده می‌شود. زخم دهانه رحم زمانی رخ می‌دهد که لایه داخلی کانال دهانه رحم به بیرون رشد کند. اگرچه این عارضه، مشکل چندان نگران کننده‌ای نیست، اما نباید به آن بی‌توجه بود.



این عارضه می‌تواند در اثر موارد زیر ایجاد گردد:

• ضربه
• مواد شیمیایی
• عفونت‌های طولانی مدت رحم
• سرطان دهانه رحم
• زایمان‌های متعدد
• سطح بالای هورمون‌های زنانه
• استفاده از تامپون
• استفاده طولانی مدت از آی یو دی و مصرف قرص‌های پیشگیری از بارداری در خانم‌های جوان

علائم زخم دهانه رحم چیست؟

اگر زخم دهانه رحم داشته باشید هیچ نشانه‌ای مشاهده نخواهید کرد و تا زمان ملاقات با پزشک نیز متوجه نخواهید. احتمالا علائم عبارتند از:

• ترشحات مخاطی روشن
• لکه بینی بین پریودی‌ها
• درد و خونریزی در طی یا بعد از رابطه جنسی
• درد و خونریزی ممکن است در طی یا پس از آزمایش لگن دیده شود.

برای برخی از زنان این علائم شدید هستند. ترشحات مزمن می‌شود و درد با لذت جنسی مواجه می‌شود. زخم دهانه رحم شایع‌ترین علت خونریزی در طول ماه‌های آخر بارداری است.

دلیل این علائم این است که سلول‌های غدد لنفاوی نسبت به سلول‌های اپیتلیال ظریف‌تر هستند. آن‌ها مخاط بیشتری تولید می‌کنند و به راحتی خونریزی می‌کنند.

اگر علائم خفیفی داشتید فکر نکنید زخم دهانه رحم دارید، اما بهتر است آزمایشات را انجام دهید.

اگر بین پریودی‌ها خونریزی، ترشحات غیرطبیعی یا درد در طول یا بعد از رابطه جنسی دارید به پزشک مراجعه کنید. زخم دهانه رحم جدی نیست، اما این علائم و نشانه‌ها می‌تواند به خاطر بیماری دیگری باشد که باید درمان شود.

این علائم عبارتند از:

• عفونت
• فیبروئید یا پولیپ
• بیماری آندومتریوز
• مشکلات مربوط به IUD
• مشکلات حاملگی شما
• سرطان دهانه رحم، رحم یا سایر انواع سرطان



عوارض زخم دهانه رحم چیست؟

خانم‌هایی که باردار هستند، در صورت عفونی شدن زخم، ممکن است زایمان زودرس پیش رو داشته باشند.

برخی مواقع این زخم‌ها حالت پیش سرطانی دارند که البته احتمال آن خیلی کم است

تشخیص زخم دهانه رحم

این بیماری در طول معاینه لگن معمولی و آزمایش پاپ اسمیر تشخیص داده می‌شود. این وضعیت در حین آزمون لگنی قابل مشاهده است، زیرا دهانه رحم شما به رنگ قرمز ظاهر می‌شود؛ و ممکن است در طول آزمون کمی خونریزی کند. گرچه هیچ ارتباطی بین آن‌ها وجود ندارد، سرطان اولیه دهانه رحم بسیار شبیه به زخم دهانه رحم است. آزمایش پاپ می‌تواند به جلوگیری از سرطان دهانه رحم کمک کند.

اگر علائمی ندارید و نتایج آزمایش پاپ شما طبیعی هستند، احتمالا نیازی به آزمایش بیشتر ندارید.

اگر علائم شما شدید است، مانند درد در هنگام رابطه جنسی یا ترشحات سنگین، از پزشک بخواهید آزمایشاتی برای تشخیص وضعیت انجام دهد.

گام بعدی روشی به نام کولپوسکوپی است که در مطب دکتر انجام می‌شود. این روش شامل نورپردازی و یک ابزار بزرگنمایی ویژه برای درک دقیق‌تر بر روی دهانه رحم است. در طی همین روش، یک نمونه بافت کوچک را می‌توان برای آزمایش سلول‌های سرطانی (بیوپسی) جمع آوری کرد.

درمان زخم دهانه رحم

روش‌هایی که پزشکان برای درمان این عارضه از آن استفاده می‌کنند شامل سوزاندن (کوتر یا لیزر) یا فریز کردن (کرایوتراپی) است.

مخاطی که در اثر این عارضه در داخل دهانه رحم به بیرون گسترش پیدا می‌کند، "اکتروپیون" نام دارد. پزشکان با استفاده از روش‌های درمان زخم دهانه رحم که در بالا به آن اشاره شد، اقدام به از بین بردن این بافت می‌کنند تا بافت "اسکواموس" که بافت طبیعی خود دهانه رحم است، ایجاد شود.

از طرف دیگر پزشکان توصیه می‌کنند که اگر این عارضه همراه با عفونت یا مشکل دیگری نباشد، نیازی به انجام این اقدام‌ها نیست و به مرور زمان و افزایش سن، در مدت 4 تا 5 سال این فرایند (تشکیل مجدد بافت اسکواموس) خود به خود اتفاق می‌افتد.

اگر زخم دهانه رحم، باعث افزایش ترشحات واژن شود یا هنگام روابط زناشویی باعث خونریزی شود، باید مورد بررسی بیشتر و «کولپوسکوپی» قرار گیرد.

کولپوسکوپی، معاینه ذره بینی مخاط گردن رحم است و پزشک در آن با میکروسکوپ سه بعدی، مخاط را مشاهده می‌کند و با استفاده از محلول‌های خاصی مثل اسید استیک در محل می‌تواند زخم را از نوع غیرطبیعی تشخیص دهد. استفاده از روش‌های درمانی ذکر شده (سوزاندن و فریز کردن) در بسیاری از موارد، بیمار را در آینده از امکان انجام یک کولپوسکوپی رضایتبخش (که نوعی معاینه داخل رحمی است و به وسیله آن می‌توان ضایعات پیش سرطانی را تشخیص داد) محروم می‌کند.

فریز زخم دهانه رحم

نگرانی اصلی در مورد زخم دهانه رحم این است که می‌تواند باعث سرطان دهانه رحم شود. با این حال پزشکان بر این باوردن که احتمال بروز سرطان دهانه رحم در اثر این عارضه بسیار کم است. در روش فریز کردن، با استفاده از سرما زخم دهانه رحم فریز می‌شود. فریز زخم که در طی دو مرحله و به فاصله پنج دقیقه انجام می‌گیرد، باعث تخریب سلول‌های غیرطبیعی می‌شود. فریز کردن اغلب زمانی انجام می‌شود که تست سرکه یا تست پاپ اسمیر مثبت شده باشد.

پزشکان توصیه می‌کنند که از انجام فریز زخم بپرهیزید، زیرا این عمل خود باعث دقت تست پاپ اسمیر را که نوعی آزمون تشخیص سلول‌های سرطانی است، کم می‌کند و ممکن است جواب مثبت یا منفی کاذب ایجاد کند.

در این موارد فریز زخم دهانه رحم پیشنهاد نمی‌شود:

• در زمان بارداری
• در صورت ابتلا به التهاب اندام‌های لگنی
• در هنگام قاعدگی (اگر خونریزی شدید باشد)

فریز زخم دهانه رحم اغلب موفقیت آمیز است؛ اما اگر بعد از فریز نتیجه دلخواه حاصل نشود، ممکن است پزشک روش دیگری را به بیمار توصیه کند. گاهی نیز لازم است که شخص بعد از سه تا شش ماه دوباره تست پاپ اسمیر انجام دهد.

شخص بعد از فریز می‌تواند فعالیت‌های طبیعی خود را انجام دهد؛ اما از او خواسته می‌شود بین دو تا چهار هفته از مصرف تامپون و برقراری رابطه جنسی خودداری کند تا دهانه رحم بهبودی پیدا کند. در صورت برقراری رابطه جنسی لازم است از کاندوم استفاده شود. از عوارض فریز، ممکن است شخص بعد از فریز زخم دهانه رحم احساس گرفتگی عضلات (مانند قاعدگی) داشته باشد.