- 30 ویژگی جامعهای که در آن رقابت کمیاب است
1- افراد اول دیگران را تمجید می کنند، بعد شاید تحلیل کنند؛
2- صنعت تملق ناخواسته تسرّی پیدا می کند؛
3- مناسبات فردی بر سیستم سازی اولویت پیدا می کند؛
4- افراد واژه هایی را استفاده می کنند که صاحبان سِمَت خوششان بیاید؛
5- حفظ سِمَت بر کیفیت عملکرد مدیران اولویت پیدا می کند؛6- در ناخودآگاهِ افراد، راستگو نبودن حالت عادی پیدا می کند؛
7- کسانی که توانایی، تخصص و شخصیت دارند به حاشیه رانده می شوند؛
8- دستیابی به سِمَت بسیار سهل می شود ؛
9- رؤیا پردازی و تخیلات جای تحلیل های مبتنی بر Fact را می گیرند؛
10- افراد می آموزند 10 درصد حقیقت را بگویند، 90 درصد تزیین کنند؛11- حیله گری برای رسیدن به پول و سِمَت بسیار فعال می¬شود؛
12- افراد می آموزند با واژه ها، حداقل برای مدتی می توانند دیگران را فریب دهند؛
13- دسترسی به رانت بسیار راحت می شود؛
14- فی‌البداهه بودن (Arbitrariness) قاعده می شود؛
15- پیش بینی رفتار و افکار واقعی افراد، ناممکن می شود؛16- افراد در طول یک روز بنا به ضرورت و نوع مخاطبین، چند بار جهان بینی عوض میکنند؛
17- وفای به عهد، معنای خود را از دست میدهد؛
18- افراد، شخصیت واقعی خود را در لایه های تودرتو پنهان می کنند؛
19- افراد در توجیهِ طرح هایی که کارآمدی ندارند، حرفه ای می شوند؛
20- برنامه ریزی با موانع جدی روبرو می شود؛21- به سختی می شود روی قول، سخن و دیدگاه افراد حساب کرد؛
22- عمده نوآوری ها در حفظ سِمَت خود را نشان می دهند؛
23- مسئولیت و اعتبار اظهار نظر کردن به شدت کاهش پیدا می کند؛
24- موضوع کارآمدی صرفاً در سخنرانی ها و همایش ها بحث می شود؛
25- اهمیت ثانیه، دقیقه و زمان به حداقل خود می رسند؛26- کار جّدی و درازمدت، بسیار سخت می شود؛
27- افراد خورجینی از شخصیت های مختلف در اختیار دارند که به تناسب شرایط، از شخصیت مناسب استفاده می کنند؛
28- ارتقاء افراد عمدتاً با سنجش میزان ارادت آنها، تعیین می شود؛
29- کشورهای دیگر و بنگاه های خارجی به سختی بتوانند با این جامعه به توافقِ پایدار برسند؛
30- جامعه و کشور به تدریج، اثرگذاری و مزیت نسبی خود را در سطح بین المللی از دست می دهند.* عضو هیئت علمی و استاد تمام گروه علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی
* منتشر شده در کانال تلگرامی نویسنده